the athens singers easter concert 13 may 2011                                                                        
*POSTER of the concert                                            
          
PROGRAMME

FIVE  MYSTICAL  SONGS :  Ralph Vaughan Williams  (1911)
            No. 1.    Easter
            No. 2.    I got me flowers
            No. 3.    Love bade me welcome
            No. 4.    The call
            No. 5.    Antiphon

TRYPTYCH : Roger Tilley (1986)
            piano solo

A  PAIR  OF  WINGS:  Music, Alison Scourti (1974)
Words, Stephen Hawes (1523)

            baritone solo

REQUIEM  FOR  TWO  PIANOS  &  CHOIR
Roger Tilley (1980 / 2011)

            1.  Introit
            2.  Requiem Aeternam
            3.  Te decet hymnus
            4.  Hostias
            4a Libera me Domine
            4.  Hostias
            5.  Procession
            6.  Sanctus
            7.  Benedictus
            8.  Lacrimosa
            9.  Agnus Dei
            10 In Paradisum

Conductor: ROGER TILLEY
Baritone:
VANGELIS MANIATIS
Pianists:
DIMITRIS VEZYROGLOU, DIMITRIS MARINOS
Choir:
THE ATHENS SINGERS

            
Λίγα λόγια για το κοντσέρτο:
Ο Ralph Vaughan Williams γεννήθηκε το 1872 και σπούδασε μουσική στο Καίμπριτζ, στο Λονδίνο, στο Βερολίνο και στο Παρίσι. Θεωρείται ο σημαντικότερος Άγγλος συνθέτης μετά τον Henry Purcell, όχι μόνο λόγω του μεγάλου αριθμού των συνθέσεων του αλλά και επειδή το μουσικό του ύφος θεωρείται πολύ "Άγγλικό". Το έργο του "Five Mystical Songs", αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του ύφους. Βασισμένο στα ιερά ποιήματα του George Herbert  (The Temple, 1633), μας αφηγείται την ιστορία του Πάσχα τόσο από προσωπική σκοπιά όσο κι από κοινωνική. Η προσωπική σκοπιά είναι φανερή στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο
τραγούδι όπου ο σολίστας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο και που η δυναμική της μουσικής είναι πιο ήπια, ενώ η κοινωνική στο πρώτο και πέμπτο τραγούδι, όπου η χορωδία είναι πιο σημαντική κι η ατμόσφαιρα πιο δραματική. Το έργο "Five Mystical Songs" πρωτοπαρουσιάστηκε στο φεστιβάλ "Three Choirs " το 1911 στο Worcester με διευθυντή ορχήστρας τον ίδιο τον Vaughan Williams.


Πέρασα την παιδική μου ηλικία στην περιοχή του Worcestershire, τραγουδώντας ενίοτε στον ίδιο καθεδρικό ναό που το "Five Mystical Songs" πρωτοπαίχτηκε. Την εποχή που φοιτούσα στο πανεπιστήμιο του Bristol τραγούδησα στην χορωδία του καθεδρικού ναού υπό την διεύθυνση του Clifford Harker, ο οποίος ήταν μαθητής του Vaughan Williams. Το  μουσικό ύφος του έργου μου ωστόσο, είναι περισσότερο επηρεασμένο
από Γάλλους συνθέτες όπως ο Poulenc και ο Messiaen. Ήμουν ιδιαίτερα εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που ο Messiaen συνέθετε μουσική σε κλίμακες που ήταν νέες για τον ακροατή. Η δική του αρμονία έμοιαζε ικανή να εκφράσει κάποια συναισθήματα καλύτερα από τις παραδοσιακές διατονικές κλίμακες. Το έργο "Requiem for Two Pianos and Choir" το έγραψα κυρίως το 1980, μια εποχή που πειραματιζόμουν με εναλλακτικές αρμονίες. Εκείνη την εποχή ωστόσο επηρεάστηκα και από την άποψη του Shostakovich ότι το μεγάλο κοινό νοιώθει πολύ πιο άνετα όταν ακούει μουσική γραμμένη με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο και κατά συνέπεια ο μουσικοσυνθέτης είναι καλό να είναι φειδωλός με τους πειραματισμούς του. Αυτός είναι ο λόγος που το Requiem ξεκινά με μια γεύση από κάτι πειραματικό και ασυνήθιστο για να περάσει μετά σε κάτι, θα λέγαμε, πιο γνώριμο για τον μέσο ακροατή.

Το "Requiem for Two Pianos and Choir " πρωτοπαίχτηκε από τη χορωδία "The Athens Singers" το 1985 αλλά από τότε έχω προσθέσει κομμάτια ώστε να αποτελεί μια ολοκληρωμένη λειτουργία. Το πρώτο κομμάτι είναι για δύο πιάνα (μουσική έντονη, σχεδόν βίαιη) που συμβολίζει τον πόνο του θανάτου. Το δεύτερο σηματοδοτεί την έναρξη της λειτουργίας και περιλαμβάνει μια καινούρια μουσική σύνθεση (2011) με τίτλο "Χριστέ Ελέ'ι'σον". Το "Τe Decet Hymnus" που ακολουθεί, αποτελεί έναν ρυθμικό ύμνο με syncopated συνοδεία από πιάνα. Στη συνέχεια υπάρχουν τρία κομμάτια που συνθέτουν ένα σύνολο. Το σόλο "Hostias", που συνήθως είναι τμήμα του Libera Me, εδώ αποκτά τη μορφή μιας απλής προσευχής που προηγείται και έπεται ενός έντονου κομματιού που τραγουδά η χορωδία με τίτλο "Libera Me". Το "Libera Me" ουσιαστικά σηματοδότησε την σύνθεση του ίδιου του Requiem, καθώς ήταν το πρώτο μουσικό τμήμα του έργου που συνέθεσα. Το "Procession" αμέσως μετά είναι μία σύνθεση για δύο πιάνα, που σπάνια περιλαμβάνεται σε μια λειτουργία. Εδώ, το ένα πιάνο ακολουθεί το άλλο και καταλήγει σε ένα σόλο a capella από τον μπάσο, με τίτλο "Take them, Lord, from death to life". Οι πύλες του παραδείσου ανοίγουν  μετά στο "Sanctus" ενώ  στο "Hosanna" που ακολουθεί, η αρμονία αναπτύσσεται με τέτοιο τρόπο που δίδεται η εντύπωση αναρίθμητων μουσικών φωνών που δοξάζουν τον Θεό. Το έβδομο κομμάτι με τίτλο "Benedictus" (2011) είναι το σόλο ενός μπάσου κι ενός πιάνου, που παρουσιάζει τον ενθουσιασμό της εισόδου στην Ιερουσαλήμ. Στην συνέχεια το "Hosanna" επαναλαμβάνεται και μας οδηγεί στο "Lacrimosa" που εκφράζει τα δάκρυα θλίψης και την παράκληση για αιώνια ανάπαυση. Η δικαίωση για το "requiem"  δίδεται στο Agnus Dei, το οποίο είναι παρουσιασμένο με τη μορφή ενός ύμνου. Τέλος, το "In Paradisum", που είναι εξ ολοκλήρου γραμμένο σε μια από τις νέες μουσικές κλίμακες του Messiaen, αποτελεί μια μελωδία που πατά πάνω σε δύο επαναλαμβανόμενες συγχορδίες και κλείνει το έργο, αφήνοντας τον ακροατή με μια απρόβλεπτη αίσθηση απορίας.
Roger Tilley
                                                                                                                                                                                                                    
A few words about the concert:
Ralph Vaughan Williams was born in 1872 and had the best musical education at Cambridge, London, Berlin and Paris. He is often considered to be the greatest English composer since Henry Purcell, not only because of his large output of compositions, but also because his musical style is the very essence of "Englishness". The Five Mystical Songs give us a wonderful exemplification of this style. Based on sacred poems from George Herbert's "The Temple" (1633), they take us through the Easter story both personally and collectively. Personally in the second, third and fourth songs where the soloist has a major role and where the dynamics of the music are more subdued. Collectively in the first and fifth songs where the choir is more important and the atmosphere is more powerful. The Five Mystical Songs were first performed at the Three Choirs Festival in Worcester in 1911 and were conducted by Vaughan Williams himself.
I spent my childhood in the county of Worcestershire, sometimes singing in the same cathedral where the Five Mystical Songs were first performed. While at university in Bristol, I sang in the cathedral choir under the direction of Clifford Harker, a pupil of Vaughan Williams. My musical style, however, is not so fully English, but much more influenced by French composers such as Poulenc and Messiaen. I was particularly impressed by the way in which Messiaen wrote in scales which were new to the ear. His new harmony seemed to be able to express certain feelings much more powerfully than harmony derived from traditional diatonic scales. The Requiem for Two Pianos and Choir was mostly written in 1980, when I was experimenting with this alternative harmony. At that time I was also influenced by Shostakovich's recognition that most audiences can only relate to diatonic scales, so the composer ought to restrict his ventures into the unfamiliar. This is why the Requiem contains both styles, giving the listener a taste of the unfamiliar, then providing some security in the familiar.
First performed in 1985 by the Athens Singers, the Requiem has since been extended so that it forms a more complete liturgy. The opening movement, only for the pianos, is  disturbingly violent. It represents the pain of death. The second movement begins the liturgy and contains a new section (2011) in the Christe Eleison. The third movement is a lively dance - like hymn, with syncopated accompaniment from the pianos. Then there are three movements forming a group. The solo Hostias is normally part of the Libera Me. Here it is extracted and presented as a simple prayer either side of the turbulent chorus. The Libera Me was actually the first movement of the Requiem to be written. The fifth movement is most unusual. It is only for the pianos and is a Procession from death to life.  It contains an interesting canon between the two piano parts. It concludes with an unaccompanied solo, "Take them, Lord, from death to life" . Then the gates of heaven open in the next movement, Sanctus. The "Hosanna" section unfolds harmonically to create the impression of countless voices. The seventh movement (2011) is the Benedictus and it is a lively solo showing the
excitement of the entry into Jerusalem. The "Hosanna" is repeated and leads us into the Lacrimosa which expresses the tears of mourning and the plea for eternal rest. The justification for the "requiem" is given in the Agnus Dei, which is written in the form of a hymn. The final movement, In Paradisum, is a melody formed above two constantly repeated chords. It is entirely written in one of Messiaen's new scales, giving  the listener an unexpected feeling, a strange state of questioning. Roger Tilley


www.ionportraits.gr